Σαββάτο βράδυ
Με μια αναπάντεχη αχτίδα ήλιου
η μέρα μας αποχαιρέτησε,
χαμήλωσε το δακρυσμένο από τη βροχή βλέμμα της.
Η υγρασία της νύχτας μας προσμένει
η ανεξήγητη ψεύτικη λάμψη
ενός ακόμα σαββατόβραδου.
Με κιθάρες ηλεκτρικές μέσα από μαύρα ηχεία
μέσα σε ποτήρια αλκοόλ
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ζευγαράς Γρηγόρης
Γύμνια
Γύμνια, μια ακαλαίσθητη γύμνια
και πώς να αντέξεις την ψυχρή ημέρα;
Τίποτα δε νιώθεις πια, τίποτα,
μόνο την αίσθηση του σάπιου αέρα!
Πού πήγαν ο ερωτισμός κι η αγιότητα,
ποιοι βιαστές ψυχών μάς τα αρνηθήκαν;
Δεν βρήκα άλλο παρά προστυχιά και αθλιότητα,
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ζευγαράς Γρηγόρης
Γένεσις
Στροβιλίζεται η ψυχή μου.
Οι σκέψεις μου κιτρινισμένα φύλλα,
σε κίνηση τρελή και κυκλική.
Ζαλίζομαι.
Τη μία χτυπάνε τη γη,
την άλλη σκορπάνε στον ουρανό.
Αγωνίζομαι.
Τι θα συμβεί όταν τελειώσει;
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ζευγαράς Γρηγόρης
Ψυχή επι Πτυχίω
στο μικρόφωνο τ'όνομα
τα βήματα βαριά,βασανιστικά
σαν το μαρτύριο του Σισύφου
πλησιάζω
το χέρι τρέμει
ο νούς ταξιδέυει
σε χάη εκστατικά
η αίθουσα γεμίζει νερό
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Αθανασόπουλος Θεοφάνης
Σκέψεις Ορκωμοσίας
άλλη μια μέρα πέθανε
τ'απομεσήμερο κοιτούσα τους δείκτες
του ρολογιού
η αγαπημένη ορκιζόταν
ήμουν μέσα της
την κουβαλούσα
κι ας μέτραγα χιλιόμετρα
έπλαθα εικόνες από χαμόγελα
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Αθανασόπουλος Θεοφάνης
Απώλεια
άδειασα το σπίτι
κι άδειασα
μπήκα στο φορτωμένο αμάξι
δίπλα ένα σακίδιο
με όλη τη ζωή μου μέσα
έβαλα τον Αρθούρο στη θέση του οδηγού
στο άπειρο
δίπλα τον Τάσο να δίνει οδηγίες
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Αθανασόπουλος Θεοφάνης
Σε μια με τα σταχτιά
Θαρρούσα ως τώρα –φίλοι μου καλοί–
Θαρρούσα –ως τώρα–
Πως όλα βάδιζαν στη γη
με το αληθινό τους χρώμα.
Η χαρά άσπρη. Η θλίψη χλωμή.
Ο έρωτας ρόδινος.
Ο θάνατος μαύρος.
Έτσι θαρρούσα.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαβίλης Λορέντζος
Μουσική
Εις την γλυκιά της νύκτας ήσυχη ερημία,
ενώ λαμποκοπούν τ’ αστέρια μαγεμένα,
τ’ αέρι παίρνει απ’ τους ανθούς την ευωδία
και τα νερά κρυφομιλούν ερωτεμένα.
Τότ’ αγκαλιάζω αν αγροικώ την αρμονία
όπου τ’ αηδόνια χύνουν, στα κλαριά κρυμμένα,
ή κι αν ερωτική μου ψάλλει μελωδία
μέσα εις βαρκούλ’ αηδονολάλητη παρθένα.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαβίλης Λορέντζος
Καθυστερημένη επισκέπτρια
Ωραία που ήταν η περαστική
από το κοιμητήρι μου, κυρία!
Είχε μια θελκτική δειλή απειρία
στο πένθος της, μια θλίψη ελκυστική.
Τόσος καιρός κι όμως το νιώθω ακόμη
πα στη σβησμένη μνήμη να κυλά,
το βλέμμα της να πλέει σ’ υγρό λιλά–
στα κρέπια η κόμη.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Λουντέμης Μενέλαος
Κοντά σου
Αξιολόγηση Χρήστη: 4 / 5
Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
Κοντά σου είνε η γαλήνη και το φως.
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
Ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.
Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κ’ αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Πολυδούρη Μαρία
O παπαγάλος (και εκτελέσεις)
Σὰν ἔμαθε τὴ λέξη καλησπέρα
ὁ παπαγάλος, εἶπε ξαφνικά:
«Εἶμαι σοφός, γνωρίζω ἑλληνικὰ
τὶ κάθομαι ἐδῶ πέρα!»
Τὴν πράσινη ζακέτα του φορεῖ
καὶ στὸ συνέδριο τῶν πουλιῶν πηγαίνει,
γιὰ νὰ τοὺς πεῖ μιὰ γνώμη φωτισμένη.
Παίρνει μιὰ στάση λίγο σοβαρή,
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Παπαντωνίου Ζαχαρίας
Τα δεκατέσσερα παιδιά
«...Ἐν ἀρχῇ ἦν ἡ ἀγάπη...» μελωδοῦσε γιομίζοντας
τὸ γυμνό σου δωμάτιο μιὰ παράξενη ἅρπα
καθὼς σ᾿ ἔπαιρνε ὁ ὕπνος καὶ τὸ χέρι σου, κρύο,
σὰν κλωνὶ λεμονιᾶς σὲ νεκρό, ἀναπαύονταν
πάνω στὸ στῆθος σου. Κ᾿ ἔβλεπες
πὼς ἄνοιγε τάχα μιὰ πόρτα στὸν ὕπνο σου.
Πὼς μπαῖναν τὰ δεκατέσσερα παιδιὰ λυπημένα
καὶ στεκόντουσαν γύρω σου. Τὰ μάτια τους θύμιζαν
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βρεττάκος Νικηφόρος
Η βρύση του πουλιού
Κάνε με ἀηδόνι Θεέ μου, πᾶρε μου ὅλες
τὶς λέξεις κι ἄφησέ μου τὴ φωτιά,
τὴ λαχτάρα, τὸ πάθος, τὴν ἀγάπη,
νὰ τραγουδῶ ἔτσι ἁπλά, ὅπως τραγουδοῦσαν
οἱ γρῦλοι μία φορὰ κι ἀντιλαλοῦσε
ἡ Πλούμιτσα τὴ νύχτα. Ὅπως ἡ βρύση
τοῦ Πουλιοῦ μὲς στὴ φτέρη. Νὰ γιομίζω
μὲ τὸ μουμούρισμά μου τὴ μεγάλη
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βρεττάκος Νικηφόρος
Εκεί που πας…
Εκεί που πας στη λησμονιά και στο σκοτάδι,
κάνε μια στάση, τη ζωή να θυμηθείς,
ψάξε μια πέτρα να την βάλεις για σημάδι
κι εκεί στον ίσκιο της γλυκά να κοιμηθείς.
Εκεί που πας μη μ’ αρνηθείς, μη με ξεχάσεις,
ένα φεγγίτη χτίσε να ‘χεις ουρανό,
να ονειρεύεσαι ξανθέ αποσπερίτη
ένα περβόλι κι ένα σπίτι αδειανό.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μπίμης Γιώργος
Περνούν τα χρόνια…
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
1ο Βραβείο στο Ζ΄ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης ‘’Καισάριος Δαπόντες’’ 2018.
Περνούν τα χρόνια σαν πουλιά κυνηγημένα
κι έρχονται νύχτες και φεγγάρια με βροχές,
καράβια φεύγουν μ’ αυταπάτες φορτωμένα
κι εσύ με ζεις με ξεγραμμένες προσευχές…
Τ’ αστέρια μέτρησα μια νύχτα στ’ ακρογιάλι,
σ’ άγνωρους τόπους και σε γκρίζους ουρανούς,
σ’ αυτή τη θάλασσα που με πλανεύει πάλι,
στ’ άγιο ξεφάντωμα που δε το βάνει ο νους…
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μπίμης Γιώργος
Ερώτηση δίχως απάντηση
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Σε κοιτώ με πάθος μες τα όμορφα σου μάτια
με κατακλύζει σ'όλο μου το κορμί μια παγωνιά
έρχεσαι κοντά μου, με ρωτάς με το χέρι στη καρδιά
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαντζίκος Κωνσταντίνος
Ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος
Καὶ λέει ὁ Ναζωραῖος στοὺς μαθητάδες:
«Τὸ αἰώνιο εἶμαι τὸ φῶς καὶ σεῖς λαμπάδες
Φῶς ἀπὸ φῶς, στὰ σκότη,
ἐσεῖς πιστοὶ ὁδηγοὶ καὶ οἱ πρῶτοι
καταλυτὲς τῶν γήινων θρήνων,
ποῦ θεῖο μήνυμα θὰ φέρετε παντοῦ,
κι ἀκόμα κι ὡς τὴ χώρα τῶν Ἑλλήνων.
Τοῦ δείπνου μας χαρῆτε ἀπόψε τὴ χαρά.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Σπεράντζας Στυλιανός
Ἡ Μαριγώ
Ἡ κοπέλλα ἡ Μαριγὼ
μιὰ δουλειὰ σωστὴ δὲν κάνει.
Τὴν κουζίνα μας ξεχνάνει
καὶ θυμᾶται τὸ χωριό.
Τὰ χεράκια της ἐδῶ,
τὸ μυαλά της ἐκεῖ κάτω.
Πέφτει κι ἔσπασε τὸ πιάτο...
Μαριγούλα, Μαριγώ!
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Παπαντωνίου Ζαχαρίας
Ἐλεγεῖο πάνω στὸν τάφο ἑνὸς μικροῦ ἀγωνιστῆ
Πάνω στὸ χῶμα τὸ δικό σου λέμε τ᾿ ὄνομά μας.
Πάνω στὸ χῶμα τὸ δικό σου σχεδιάζουμε τοὺς κήπους
καὶ τὶς πολιτεῖς μας
Πάνω στὸ χῶμα σου εἴμαστε. Ἔχουμε πατρίδα.
Ἔχω κρατήσει μέσα μου τὴ ντουφεκιά σου.
Γυρίζει μέσα μου ὁ φαρμακερὸς ἦχος τοῦ πολυβόλου.
Θυμᾶμαι τὴν καρδιά σου ποὺ ἄνοιξε,
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βρεττάκος Νικηφόρος
Η απουσία σου
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Ακούω της θλίψης τα ρολόγια
και δεν λέει να περάσει η ώρα.
Κουράστηκα αγάπη να ακούω της κούφιας ώρας τα λόγια,
μα κάθε φορά που ξεστόμιζα μια λέξη γεμάτη πάθος μου έλεγες "Σώπα!".
Κλείστηκα μες τους τέσσερις τοίχους της μοναξιάς
κι έμεινα εδώ να δακρύζω,
να δακρύζω λόγω της δικής σου απουσίας.
Έμεινα εδώ να φωνάζω το όνομα σου,
μα δεν παίρνω καμία ανταπόκριση.
Τον Θεό ρωτώ πώς να ξεπεράσω τούτη την ερωτική κρίση.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαντζίκος Κωνσταντίνος
